.JPG)
φωτογραφία/σύνθεση:Δήμητρα-Σοφία Πατσιλινάκου
μουσική:Μάκης Παπασημακόπουλος
τεχνική:kineograph
διάρκεια:5'
Μια ενισχυμένη δόση νοβοκαϊνης για μια οδοντιατρική επέμβαση ρουτίνας, βυθίζει την ηρωίδα σε ένα παραισθησιακό ταξίδι… Ο γιατρός παίρνει το ρόλο του θύτη και η ασθενής, του ανήμπορου θύματος. Χαμένη μέσα στην αποσπασματικότητα των αναμνήσεων που ανακαλεί, βιώνει την προσωπική της ασυνέχεια και έρχεται αντιμέτωπη με καταπιεσμένα συναισθήματα: το φόβο, την αγωνία, την αίσθηση του ανικανοποίητου, τη νοσηρή απόλαυση, τον έρωτα και το θάνατο(…) Μετά από μια διαδικασία ακούσιας, εσωτερικής ενδοσκόπησης - κάτω πάντα από ένα βλέμμα ελέγχου και κλινικής υπεροψίας - τελικά κατακτά τη λύτρωση…
Η δομή και το περιεχόμενο του εν λόγω έργου, έχει επιρροές από το έργο του σουρεαλιστή γλύπτη Hans Bellmer (La Poupee) και επιχειρεί να προβάλλει τις ιδέες της αποσπασματικότητας και του κατακερματισμού του σώματος και κατ’ επέκταση του ανθρώπινου ψυχισμού. Πρόκειται για ένα "Κineograph" ή πιο απλά μια σειρά φωτογραφιών που με γρήγορη εναλλαγή τους, δημιουργούν την ψευδαίσθηση συνεχούς κίνησης.
