Αλεξανδροπούλου Βερίνα
Κακαβά Ευαγγελία
Η "Μνήμη" του Καβάφη ήταν η αφορμή.
Η μνήμη ως κινητήρια δύναμη για ζωή,
η φθορά των θνητών,
το τραγικό της απώλειας,
η σύγχυση χρόνων και κόσμων ήταν η έμπνευση.
Η τραγική ηρωίδα είναι μια μάνα που ξαφνικά έχασε τη μονάκριβη κόρη της,
Η μνήμη ως κινητήρια δύναμη για ζωή,
η φθορά των θνητών,
το τραγικό της απώλειας,
η σύγχυση χρόνων και κόσμων ήταν η έμπνευση.
Η τραγική ηρωίδα είναι μια μάνα που ξαφνικά έχασε τη μονάκριβη κόρη της,
γιατί εκείνη ένα βράδυ πέρασε το όριο ταχύτητας και συνάμα το όριο της ζωής της.
Η μάνα αρνείται πεισματικά να δεχθεί τούτη την απώλεια και παλεύει με το δικό της τρόπο να μεταφέρει το παρελθόν στο παρόν ζώντας μετέωρη κάπου άνάμεσα...
Η μάνα αρνείται πεισματικά να δεχθεί τούτη την απώλεια και παλεύει με το δικό της τρόπο να μεταφέρει το παρελθόν στο παρόν ζώντας μετέωρη κάπου άνάμεσα...
Με βλέμμα κενό και μια σακούλα γεμάτη πράματα που αγαπά η ίδια και η κόρη της ακολουθεί τις παλιές της συνήθειες, δίχως να έχει απαρνηθεί ούτε μία από αυτές...κάθε μέρα φτιάχνει το αγαπημένο κέηκ του παιδιού της και της το προσφέρει ακόμη και όταν βαθιά μέσα της γνωρίζει πως εκείνη δεν μπορεί πια να το γευτεί.
Χωρίς συνομιλητή απέναντί της, η μάνα το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να μονολογεί, απευθυνόμενη στο σπλάχνο της και τελικά να της αποκρίνεται μια παγωμένη σιωπή...
Ένας μονόλογος "απαντά" σε όλα τα λεπτά του θεατρικού...
Το παραλήρημα μιας μάνας "απαντά" στα αισθήματα κάθε μάνας σε μιαν αντίστοιχη θέση...
Η περιπλάνηση μεταξύ "φανταστικού" και πραγματικού κόσμου "απαντά" σε κάθε προσωπική αναζήτηση...
