Το Ημερολόγια Γυναικών είναι ένα συλλογικό δημιουργικό ντοκιμαντέρ. Ξεκίνησε από μια ιδέα της Μαρίας Πεσλή και πραγματοποιήθηκε από μια ομάδα πέντε γυναικών μεταναστριών από την Αλβανία, τη Λευκορωσία και τη Σιέρα Λεόνε, οι οποίες συμμετείχαν ενεργά σε όλα τα στάδια της παραγωγής, με την σκηνοθετική επίβλεψή της. Το βίντεο, μέσα από προσωπικές αφηγήσεις των Aferdita Zako, Manjola Milla, Emiriona Milla, Svetlana Blakhina και Lauretta Macauley, γυναικών που τα τελευταία 10-20 χρόνια ζουν στην Ελλάδα, ανασυνθέτει σκέψεις και συναισθήματα της καθημερινότητάς τους, σε μια προσπάθεια να ανιχνεύσει και να εξωτερικεύσει στοιχεία της ταυτότητάς τους (εθνική, κοινωνική, έμφυλη) έτσι όπως αυτή διαμορφώνεται μακριά από την χώρα καταγωγής τους.
Η δομή του βίντεο είναι σπονδυλωτή και αποτελείται από τις παρακάτω ενότητες:
Η πρώτη ιστορία με τίτλο ‘Το όνομά μου’, που η Aferdita Zako έγραψε και αφηγείται, αναφέρεται στο συμβολικό νόημα του ονόματος Αφερντίτα στα Αλβανικά και στη σύνδεσή του με την αυγή μιας καινούργιας μέρας και της ζωής γεμάτης φως. Γυρισμένο από την ίδια κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της Αθήνα – Τίρανα με λεωφορείο.
Η δεύτερη ιστορία με τίτλο ‘Η δουλειά μου’, που έγραψε και αφηγείται η Manjola Milla μιλά για το πόσο σημαντική είναι η δουλειά για τους ξένους και τους μετανάστες. Με συνεντεύξεις από συναδέλφισσές της κάνει αστεία για τα εισοδήματά τους και βιντεοσκοπεί το χώρο που δουλεύει ως μαγείρισσα.
Η τρίτη ιστορία με τίτλο ‘Η εμφάνισή μου’ που έγραψε η 14χρονη έφηβη Emiriona Milla, αναφέρεται στη σημασία που δίνουν οι έφηβοι στη μόδα και το στυλ. Παίρνοντας συνέντευξη από δύο συμμαθήτριές της μιλά για το πώς ένα συγκεκριμένο στυλ τη βοήθησε ως ξένη να ενταχθεί κοινωνικά σε παρέες εφήβων.
Η τέταρτη ιστορία με τίτλο ‘Η άδεια διαμονής μου’ που έγραψε και αφηγείται η Svetlana Blakhina περιγράφει πως ένας ξένος αντιμετωπίζει διάφορα γραφειοκρατικά προβλήματα κατά την έκδοση της άδειας διαμονής. Γυρισμένη στο κέντρο της Αθήνας, ο φακός συλλαμβάνει την πολυπολιτισμική έκρηξη της πόλης που χρησιμεύει ως καμβάς για την εξέλιξη της αφήγησης.
Women’s Diaries is a collaborative creative documentary. Based on an original concept of Maria Pesli, it was made by a team of migrant women from Albania, Belarus and Sierra Leone who actively participated in all production phases under her directions. The video, employing the personal narrations of Aferdita Zako, Manjola Milla, Emiriona Milla, Svetlana Blakhina and Lauretta Macauley, who live in Greece the last 10-20 years, recomposes thoughts and feelings of their daily living, in an effort to draw upon and express aspects of their identity (national, social, gender) as the latter is being shaped miles away from their native countries.
The video consists of the following stories:
The first story titled ‘My name’ narrated and filmed by Aferdita Zako refers to the symbolic meaning of her name ‘Aferdita’ which in her native language (Albanian) connects to the dawning of a new day and the life full of light. A return journey to Tirana by coach offered the visual context upon which her narration unfolds.
The second story titled ‘My work’ narrated and filmed by Manjola Milla and her son, speaks of the significance of work for foreigners and immigrants. Working as a cook Manjola Milla interviews her colleagues at work and makes jokes about their incomes.
The third story titled ‘My look’ is narrated and filmed by 14 year old adolescent Emiriona Milla daughter of Manjola. She interviews two fellow students about fashion and speaks of the importance of style as a means for social inclusion.
The forth story titled ‘My residence permit’ narrated and filmed by Svetlana Blakhina refers to the problems caused by the bureaucracy during the process of residence permit application. Shot in the centre of Athens it captures the multiculturalism burst of the city and uses it as a canvas upon which the narration develops.
Η δομή του βίντεο είναι σπονδυλωτή και αποτελείται από τις παρακάτω ενότητες:
Η πρώτη ιστορία με τίτλο ‘Το όνομά μου’, που η Aferdita Zako έγραψε και αφηγείται, αναφέρεται στο συμβολικό νόημα του ονόματος Αφερντίτα στα Αλβανικά και στη σύνδεσή του με την αυγή μιας καινούργιας μέρας και της ζωής γεμάτης φως. Γυρισμένο από την ίδια κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της Αθήνα – Τίρανα με λεωφορείο.
Η δεύτερη ιστορία με τίτλο ‘Η δουλειά μου’, που έγραψε και αφηγείται η Manjola Milla μιλά για το πόσο σημαντική είναι η δουλειά για τους ξένους και τους μετανάστες. Με συνεντεύξεις από συναδέλφισσές της κάνει αστεία για τα εισοδήματά τους και βιντεοσκοπεί το χώρο που δουλεύει ως μαγείρισσα.
Η τρίτη ιστορία με τίτλο ‘Η εμφάνισή μου’ που έγραψε η 14χρονη έφηβη Emiriona Milla, αναφέρεται στη σημασία που δίνουν οι έφηβοι στη μόδα και το στυλ. Παίρνοντας συνέντευξη από δύο συμμαθήτριές της μιλά για το πώς ένα συγκεκριμένο στυλ τη βοήθησε ως ξένη να ενταχθεί κοινωνικά σε παρέες εφήβων.
Η τέταρτη ιστορία με τίτλο ‘Η άδεια διαμονής μου’ που έγραψε και αφηγείται η Svetlana Blakhina περιγράφει πως ένας ξένος αντιμετωπίζει διάφορα γραφειοκρατικά προβλήματα κατά την έκδοση της άδειας διαμονής. Γυρισμένη στο κέντρο της Αθήνας, ο φακός συλλαμβάνει την πολυπολιτισμική έκρηξη της πόλης που χρησιμεύει ως καμβάς για την εξέλιξη της αφήγησης.
Women’s Diaries is a collaborative creative documentary. Based on an original concept of Maria Pesli, it was made by a team of migrant women from Albania, Belarus and Sierra Leone who actively participated in all production phases under her directions. The video, employing the personal narrations of Aferdita Zako, Manjola Milla, Emiriona Milla, Svetlana Blakhina and Lauretta Macauley, who live in Greece the last 10-20 years, recomposes thoughts and feelings of their daily living, in an effort to draw upon and express aspects of their identity (national, social, gender) as the latter is being shaped miles away from their native countries.
The video consists of the following stories:
The first story titled ‘My name’ narrated and filmed by Aferdita Zako refers to the symbolic meaning of her name ‘Aferdita’ which in her native language (Albanian) connects to the dawning of a new day and the life full of light. A return journey to Tirana by coach offered the visual context upon which her narration unfolds.
The second story titled ‘My work’ narrated and filmed by Manjola Milla and her son, speaks of the significance of work for foreigners and immigrants. Working as a cook Manjola Milla interviews her colleagues at work and makes jokes about their incomes.
The third story titled ‘My look’ is narrated and filmed by 14 year old adolescent Emiriona Milla daughter of Manjola. She interviews two fellow students about fashion and speaks of the importance of style as a means for social inclusion.
The forth story titled ‘My residence permit’ narrated and filmed by Svetlana Blakhina refers to the problems caused by the bureaucracy during the process of residence permit application. Shot in the centre of Athens it captures the multiculturalism burst of the city and uses it as a canvas upon which the narration develops.
