Πωλίνα Γουρδέα
Κωνσταντίνος Ιωαννίδης
Ιωάννης Παπαϊωάννου
Η ιστορία μας βασίζεται σε ένα ποίημα του Λέρμοντωφ που λέγεται Ο Δαίμονας. Είναι ένα ποίημα αλληγορικό και συμβολικό, με εικόνες που παρουσιάζουν τη μελαγχολική μόνωση του ίδιου του ποιητή, ο οποίος ταυτίζεται με τον ήρωα του έργου, τον Δαίμονα. Το ποίημα «Δαίμονας» ανήκει στη νεανική ηλικία του Λέρμοντωφ (1829) και το ξαναδούλεψε μεγαλύτερος, διασκευάζοντας το τρείς φορές.
Η ταινία που θα φτιάξουμε είναι η εικονοποίηση ενός ονείρου δύο ανθρώπων. Οι ονειρευόμενοι, ένα αγόρι (Κώστας Μητράκας) κι ένα κορίτσι (Πωλίνα Γουρδέα), θα είναι αυτοί που θα «βλέπουν» την ιστορία να εξελίσσεται. Ο ήρωας της ταινίας είναι ένας αναρχικός νέος ο οποίος έρχεται αντιμέτωπος με την ίδια του την «ερημιά». Ο αναρχικός μας είναι ένας τύπος που ποτέ δεν μπόρεσε ν’ απαλλαγεί από την απαισιοδοξία της μοναξιάς, επειδή η φύση του είχε βαθιά μέσα της τον σπόρο της απελπισίας, όπως και η φύση του Δαίμονα στο ποίημα του Λέρμοντωφ. Έτσι λοιπόν, ο αναρχικός θα έρθει αντιμέτωπος στις διάφορες σκηνές με την ίδια του τη φύση και με το ανεκπλήρωτο της ζωής του όνειρο, την προσέγγιση της ετερότητας (Ταμάρα = αγνή ομορφιά – έρωτας). Η συνάντηση του αναρχικού με το απολύτως άλλο, την Ταμάρα, θα τον οδηγήσει στην αναγνώριση του εαυτού του. Ο αναρχικός μας θα έρθει αντιμέτωπος με την ύπαρξη του και την μοναξιά του.
Η πλοκή μας χωρίζεται σε σκηνές - στάδια που αποσκοπούν να δείξουν την ονειρική διάσταση αυτής της προσπάθειας, όπως επίσης, και την ψυχική κορύφωση στο τέλος του έργου. Με βάση τον λόγο του Λέρμοντωφ στο συγκεκριμένο ποίημα θα εξελίσσονται και οι σκηνές μας. Ο αναρχικός σε αυτές τις σκηνές έρχεται αντιμέτωπος με την ερημιά της εποχής του και κατ’επέκταση με τον ίδιο του τον εαυτό και την απελπισία του. Η σκηνή της διάβασης, η σκηνή του ποταμού, η σκηνή του Μπαρ, η σκηνή του Δαιμονισμού-Haunted Stage, η σκηνή του φιλιού και η σκηνή του καθρέφτη ολοκληρώνουν αυτό το ονειρικό ταξίδι στη μοναξιά αυτού του πλάσματος που πρωταγωνιστεί. Στο τέλος αυτής της διαδρομής όλα θα σβήσουν, όπως σβήνουν τα όνειρα της νύχτας την ώρα που ξημερώνει...
DEMON
Realisation by Polina Gourdea, Constantine Ioannidis and John Papaioannou
This short film based on Lermnontov's poem "The Demon" is a fairly symbolic poem that represents author's isolation after depressiveness. Demon was written at his early age (1829) and reprocessed later on for three times.
The film you're about to see is a visualisation of two people's dream. They both dream of the same story in its progression. The main character is a young anarchist that faces his own loneliness. He is that type of a man that never escaped the pessimism of his loneliness, due to his own very nature that keeps the despair hidden deep inside. Just like demon's nature in Lermontov's poem. This young man will face throughout the film his own very nature and his unfulfilled dream; the reapproachement of otherness (Tamara= beauty and love). The approach of the other will certainly lead him in the reapproachement of his self.
The plot, divided into scenes, intends to represent this "dreamy" dimension of main's character effort, as well as the psychical culmination in the end of the film. The whole story and film's scenes are based on the words of Lermontov as in his poem. The main character of the film is up against his current alienation and furthermore against his own loneliness. The scene of the underground road passage, the scene by the river, the scene in the bar, the scene of the posession/haunted stage, the scene of the giving kiss, the scene with the mirror fulfills this "dreamy" trip to the main character's loneliness. By the end of this journey everything will go off just like in "real life" dreams by the early sunrise.
